Κυριακή 30 Μαΐου 2010
Ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ΠΛΕΟΝ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
10:27 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
Θανάσης Τσιάπλας
Το σχέδιο Καλλικράτης για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι γεγονός και πλέον νόμος του κράτους με την βούλα της Ελληνικής Βουλής.
Δεν θέλω να αναλύσω ένα προς ένα τα άρθρα του, όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην φιλοσοφία που υποτίθεται ότι στήθηκε όλο αυτό το νομοσχέδιο.
Προσωπικά είμαι υπέρ των μεγάλων δήμων αρκεί να διασφαλίζεται η ισόρροπη ανάπτυξη των διαμερισμάτων. Η διασφάλιση αυτή πρέπει να ενισχύεται και νομοθετικά και να μην επαφίεται μόνο στις εκάστοτε διοικήσεις. Φτιάχτηκε δυστυχώς χωρίς ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία και τους φορείς των δήμων και των περιφερειών με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταντήσει ένα σύστημα που υπάρχουν φόβοι ότι θα μας γυρίσει χρόνια πίσω γιατί κυριάρχησαν στο στήσιμό του νομοθετικά και χωροταξικά δύο βασικά κριτήρια:
α. αυτό του κομματικού ελέγχου και
β. της συρρίκνωσης του κόστους λειτουργίας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Οι στόχοι για πραγματική αποκέντρωση και ποιοτική βελτίωση των παρεχόμενων προς τον πολίτη υπηρεσιών, ανταποδοτικών ή μη, που ευαγγελίζεται ο νέος νόμος, δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση να επιτευχθούν όταν αντί να αποκεντρώνει συγκεντρώνει εξουσίες και αρμοδιότητες.
Και σαν να μην έφτανε αυτό Στο άρθρο 16 του νόμου Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης" διαβάζουμε: "Αναστέλλεται οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα των δημάρχων κατά την διάρκεια της θητείας τους σε δήμους άνω των δέκα χιλιάδων (10.000) κατοίκων"(25.000 για την εκλογή του Νοεμβρίου και 10.000 για τις επόμενες). Άλλο πάλι και τούτο!
Τελικά οι συντάκτες του "Καλλικράτη" έχουν βαλθεί να μας εμφανίζουν κάθε τόσο και μια δυσάρεστη έκπληξη. Δηλαδή τι μας λένε οι φωστήρες; Όποιος έχει μια επιτυχημένη επαγγελματική δραστηριότητα (άρα, κατά τεκμήριο, είναι ικανός) δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντα του δημάρχου.
Γιατί φυσικά όποιος έχει επιτυχημένη επαγγελματική δραστηριότητα δεν μπορεί «να την βάλει στο ψυγείο» για 4 χρόνια. Αντίθετα όποιος απέτυχε να φτιάξει μια καριέρα ατομική, όποιος είναι ανεπάγγελτος (όπως οι γνωστοί «επαγγελματίες» της πολιτικής), όποιος είναι στην δύση της ζωής του και άρα συνταξιούχος, μπορεί κάλλιστα να διοικήσει τους «σύγχρονους» μεγάλους δήμους. Αυτή η ρύθμιση αποτελεί δικαίωση των πάσης φύσεως «σιτιζομένων από το πρυτανείο» ή με απλά λόγια των κομματικών παρατρεχάμενων και διοριζομένων σε κρατική (ή κρατικές) θέσεις, αλλά μηδέποτε εργασθέντων, αφού με πιο σαφή τρόπο δεν θα μπορούσε να σηματοδοτηθεί και να περιγραφεί η «φυλή και η ράτσα» τους.. Όσοι έχουν υπηρετήσει την Αυτοδιοίκηση αντιλαμβάνονται πολύ καλά το "μήνυμα" που απευθύνει αυτή η διάταξη αν σκεφτούμε τι σημαίνει να είσαι υποψήφιος Δήμαρχος.
«Παράτα την δουλειά σου και θα ζήσεις εσύ και η οικογένειά σου με αυτά που - με διάφορους τρόπους -θα κερδίζεις από τον Δήμο».
Είναι βέβαιο ότι ένας σοβαρός δήμαρχος θα περιόριζε ή θα ανέστειλε την επαγγελματική του δραστηριότητα και από μόνος του, αν έκρινε ότι ήταν δυσχερής η παράλληλη άσκησή της με την διοίκηση του Δήμου. Όμως αυτή νομοθετική πρόβλεψη του αποκλείει - στην ουσία- το δικαίωμα επιλογής και άρα οδηγεί τους ικανούς σε αποχή από την διαδικασία εκλογής δημάρχων.
Είναι δυνατόν να απαγορεύει στους εργαζόμενους πολίτες να είναι τοπικοί άρχοντες με μοναδικό τους ελάττωμα το γεγονός ότι ζουν απ’ τη δουλειά τους; Διανοείται κανείς ποιοι τελικά μπορούν να είναι δήμαρχοι; Μονάχα αυτοί που χρόνια τώρα λυμαίνονται το κράτος χωρίς να φαίνονται οι δραστηριότητές τους. Οι εργολάβοι και οι αεριτζήδες. Οι υπηρέτες συμφερόντων.
Και να σκεφτεί κανείς πως το ασυμβίβαστο που ψηφίστηκε για τους βουλευτές καταργήθηκε από το ανώτατο δικαστήριο.
Γιατί άραγε η κυβέρνηση το ξαναβάζει για την τοπική αυτοδιοίκηση. Τι να είχαν στο μυαλό τους οι φωστήρες εκεί κάτω στην κυβέρνηση;
Φαίνεται μάλλον ξεκάθαρα πως ο στόχος είναι τα κουκιά… που θα κερδηθούν.
Προσωπικά στη ζωή μου και γενικότερα στην μέχρι τώρα πορεία μου έμαθα να ζω από τη δουλειά μου και δε χρωστάω σε κανένα τίποτα. Δεν διανοούμαι να μου απαγορέψει το κράτος να δουλέψω για να ζήσω. . .
Tους χαρίζω λοιπόν και τα αξιώματα , τις κουμπαριές και την κομματική εξάρτηση.
Νισάφι πια. Είπαμε να κάνουμε υπομονή, πιστέψαμε ότι ίσως κάτι θα αλλάξει αλλά αντί αυτού μέτρα και λιτότητα με το ΔΝΤ που μας το κάτσανε στο σβέρκο μας και δεν χάνουν καμιά ευκαιρία να το χρησιμοποιούν σαν άλλοθι. Χάσαμε κάθε επαφή με την πραγματικότητα, λες και βλέπουμε εφιάλτη μόνο που δεν τον βλέπουμε αλλά τον ζούμε. Και το δυστύχημα είναι ότι ακόμα δεν πιάσαμε πάτο. Από το λεφτά υπάρχουν φτάσαμε στο να παίρνουν το ψωμί από το στόμα του φτωχού κοσμάκη γιατί μόνο από αυτούς μπορούν να τα πάρουν.
Αυτούς όμως που διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα αυτούς που ξεζούμισαν με τον ένα ή άλλο τρόπο το κράτος, αυτούς δεν τους πειράζουμε απεναντίας. Αλλά τι, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει και πώς να το βγάλει αφού αν όχι όλοι σχεδόν όλοι είναι υπεύθυνοι και λίγο ως πολύ ανακατεμένοι . Εδώ έφτασαν να θεωρούν την μούντζα χαιρετισμό.
Μήπως όμως τελικά είναι αυτός ο στόχος; Να φτιάξουμε τους νέους δήμους με ανθρώπους που δεν πέτυχαν τίποτα στην ζωή τους; Με τους ανίκανους, τους κομματικούς εγκάθετους, τα λαμόγια και τους παππούδες (ή τις γιαγιάδες); Με τους τελευταίους βέβαια δεν έχω τίποτε άλλωστε θα γίνω και εγώ σε λίγο . Δε βαριέσαι ας χαιρόμαστε την «επαναστατική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη» και... τα παράπονά μας στον δήμαρχο, που έτσι κι αλλιώς θα είναι άεργος και θα έχει απεριόριστο χρόνο για να μας ακούσει.
Θανάσης Τσιάπλας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια: